Tutaj to ty decydujesz o tym, co trafia na główną - im więcej plusów, tym większe szanse, że na glownej znajdzie się mem, który ci się podoba.

Tyyyy, fajen to

Nazwy „Web 2.0” użyła po raz pierwszy Darcy DiNucci w 1999 r. w artykule Fragmented Future. Rozpowszechniła się ona w 2004 r., po serii konferencji na temat nowych technik internetowych organizowanych przez przedsiębiorstwa O’Reilly Media i MediaLive International, których celem było przywrócenie optymizmu i zaufania w branży przedsiębiorstw internetowych po gwałtownym spadku kursu papierów wartościowych na giełdzie 9 marca 2000 r. Na konferencji Sieć przedstawiona została jako platforma, na której funkcjonują aplikacje i różne multimedialne strony internetowe. Ich rozwój wiązany był z działalnością użytkowników – zrozumiano, że im więcej ich jest i wyraża swoje opinie i sugestie, tym lepsze można dzięki temu tworzyć aplikacje poprzez wprowadzanie ułatwień i aktualizacji.

Celem twórców Web 2.0 jest to, żeby sieć WWW dawała użytkownikom jak największą możliwość interakcji i integracji, użytkowanie spersonalizowanych stron dla internautów z całego świata. Środek ciężkości stron WWW zostaje przesunięty w kierunku użytkownika. Autorzy przygotowują serwis, ale jądrem jego funkcjonowania są użytkownicy, którzy dostarczają zawartości (np. zdjęcia, pliki wideo, linki do ciekawych stron internetowych itp.) oraz tworzą społeczność użytkowników, która zaczyna ze sobą współpracować i żyć „własnym życiem”.

https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Web_2.0
W tym:
Fragmented Future. „Print”. 53 (4), s. 32,

Rafał Mociąg, Pragmatyka Internetu. Web 2.0 jako środowisko, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2013, s. 121–122.